สาระน่ารู้ของแอสตาแซนธิน

สาระน่ารู้ของแอสตาแซนธิน 

บทความ facebook  คลังความรู้  ความรู้ด้านการประมง

 2020-07-09  1,421

ปัจจุบัน มีการนำแอสตาแซนธินมาใช้ในเชิงการค้าอย่างแพร่หลาย โดยนำมาเป็นส่วนผสมในผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ เช่น ผลิตภัณฑ์อาหารเสริมสุขภาพ ผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง และอาหารสัตว์ เนื่องจากผลการศึกษาพบว่าสารนี้มีผลทำให้เกิดปฏิกิริยาทางชีววิทยาทั้งในคนและสัตว์

แอสตาแซนธิน (Astaxanthin) เป็นสารในกลุ่มแคโรทีนอยด์ มีสีแดงส้ม จัดอยู่ในกลุ่มของแซนโทฟิลล์ (Xanthophylls) เรียกว่า แซนโทฟิลล์แคโรทีนอยด์ (Xantho-carotenoid) แอสตาแซนธิน ประกอบด้วยไฮโดรคาร์บอนสายยาวที่มีวงเบต้าไอโอโนนโดยมีหมู่ไฮดรอกซิลที่ปลายสายทั้งสองข้าง เมื่อหมู่ไฮดรอกซิลทำปฏิกิริยากับกรดไขมันเพียงข้างเดียว จะเกิดโมเลกุลแบบโมโนเอสเทอร์ และหากหมู่ไฮดรอกซิลทำปฏิกิริยากับกรดไขมันทั้งสองข้าง จะเป็นโมเลกุลแบบไดเอสเทอร์ (Ciapara et al., 2006) ปัจจุบันแอสตาแซนธินมีทั้งที่มาจากธรรมชาติ และสังเคราะห์ด้วยกระบวนการทางเคมี แอสตาแซนธินที่มาจากธรรมชาติได้จากการสกัดจากจุลชีพ (microorganism) พืช และสัตว์ต่าง ๆ เช่น สาหร่ายขนาดเล็ก (Haematococcus pluvialis และ Chlorella vulgaris) ยีสต์ รา (Phaffia rhodozyma) แบคทีเรีย (Agrobacterium aurantiacum) และสัตว์กลุ่มครัสตาเซียน เช่น กุ้ง และปู ซึ่งสะสมแอสตาแซนธินในส่วนเปลือก (Ambati et al., 2014)

เนื่องจากแอสตาแซนธินเป็นสารประกอบไลโปฟิลิก สามารถละลายได้ในตัวทำละลายและน้ามัน การสกัดแอสตาแซนธินจึงใช้ทั้งตัวทำละลาย เช่น อะซิโตน กรด เช่น กรดไฮโดรคลอริก น้ำมันที่บริโภคได้ เช่น น้ำมันถั่วเหลือง น้ำมันข้าวโพด น้ำมันโอลิฟ และใช้วิธีย่อยด้วยเอนไซม์ร่วมกับไมโครเวฟที่อุณหภูมิและเวลาเหมาะสม (Ambati et al., 2014) แอสตาแซนธินธรรมชาติส่วนใหญ่ผลิตจากสาหร่าย Haematococcus pluvialis โดยการสกัด 2 ขั้นตอนซึ่งใช้ตัวทำละลายอินทรีย์ที่แตกต่างกัน พบว่าการใช้กรดไฮโดรคลอริก แล้ว ตามด้วยอะซิโตน ให้ปริมาณน้ำมันที่สกัดสูงสุดร้อยละ 33 โดยมีปริมาณแอสตาแซนธินอยู่ในน้ำมันร้อยละ 19.8 ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 6.6 ของปริมาณสาหร่าย (Dong et al., 2014) ส่วน Sanchez-Camargo et al (2011) ศึกษาแอสตาแซนธินในส่วนเศษเหลือของกุ้ง (Farfantepenaeus paulansis) สามารถสกัดได้แอสตาแซนธิน 5.3 มิลลิกรัมต่อ 100 กรัมน้ำหนักแห้ง และพบว่า แอสตาแซนธินที่สกัดได้ประกอบด้วยแอสตาแซนธินอิสระ แอสตาแซนธินโมโนเอสเทอร์ และแอสตาแซนธินไดเอสเทอร์ (อ่านเพิ่มเติม)

• ← เก่ากว่า
• ใหม่กว่า →